Mijn naam is Catherine Karimi Murithi. Ik ben een 37-jarige principiële dame, opgegroeid in een christelijk gezin, getrouwd en moeder van 2 prachtige ❤ meisjes. 

Ik ben de eerstgeborene in een gezin van 6 kinderen. Mijn laatste broer is geboren met een lichamelijke handicap. Op een dag kwam mijn moeder thuis met een pasgeboren baby. Toen ze ons uitnodigde om hem voor de eerste keer te zien, merkte ik dat hij anders was, maar ik begreep nooit waarom dit zo was. Ondanks dit hielden we allemaal van hem en deden we ons best om hem op zijn gemak te stellen. Ik nam hem altijd mee als ik uitging, omdat ik hem erg knap vond en iedereen altijd aan het vechten was om hem vast te houden. 

Ik heb een diploma in gemeenschapsontwikkeling en counseling van de technische universiteit van Mombasa en een Bachelor in ontwikkelingsstudies van de Mount Kenya University. Als kind heb ik altijd een passie gehad om anderen te helpen. Als er op de middelbare school iemand in nood was, was ik altijd de eerste die een handje hielp. Soms kon ik zelfs mijn best doen om mijn boodschappen aan te bieden om een ​​behoeftige student te helpen. Sommigen maakten zelfs misbruik van mij vanwege mijn vriendelijke aard. Toen ik klaar was met de middelbare school, wist ik niet welk beroep ik moest uitoefenen. Mijn moeder was degene die me begeleidde bij het kiezen van de cursus gemeenschapsontwikkeling en counseling. Ze wist op basis van mijn karakter precies welk beroep het beste bij mij zou passen. Zoals moeders dat het beste weten, haha. 

In mijn studententijd was ik altijd als vrijwilliger verbonden aan een liefdadigheidsorganisatie die als doel had de levens van de minderbedeelden in de samenleving te helpen verbeteren.De droom om Stichting op te richten Why Not? begon in 2008 toen ik Francis, Marloes en Annemiek voor het eerst ontmoette terwijl ik vrijwillig op het kantoor van de chef werkte als zijn persoonlijke secretaresse. Gedurende die tijd hielp ik hen bij het mobiliseren van de ouders om hun kinderen (met speciale behoeften) naar de Utange school te brengen voor activiteiten die waren georganiseerd door mijn 3 Nederlandse vrienden. In die tijd hielp ik hen bij het uitvoeren van enkele activiteiten met de kinderen en trad ik ook op als tolk omdat mijn Nederlandse vrienden onze moedertaal “Kiswahili” niet verstonden. Ik herinner me dat ik en chef Victor (hulpchef) te voet van Mwembelegeza naar Utange liepen en ouders uitnodigden om hun kinderen met speciale behoeften naar Bamako te brengen voor registratie. Het was een eye-opener voor mij, omdat ik in contact kwam met de dorpelingen en veel kinderen. Dit gaf ook de ouders veel hoop. 

Toen de 3 Nederlandse vrienden terug naar Nederland gingen, namen ze contact met me op om ondersteuning te bieden bij het registreren van Why Not in Nederland, waar ik mee instemde. Nadat de registratie in Nederland succesvol was, bezochten Kim, Marloes en Annemieke Kenia met de hoop in 2010 een stichting op te richten. Toen ik hoorde van hun wens om de stichting hier in het Keniaans te registreren, zei ik tegen mezelf dat ik niet achter wilde blijven in dit mooie verhaal. Vanwege de goede relatie die we met hen hadden, werd ik aangesteld als de Keniaanse vertegenwoordiger die zou fungeren als schakel tussen de stichting, de NGO-coördinatieraad en onze Nederlandse oprichters. 

Stichting Why Not? inschrijven met de NGO-coördinatieraad was geen gemakkelijke taak. Bij de gratie van God werd Stichting Why Not? in 2012 geregistreerd als een niet-gouvernementele organisatie onder de NGO-coördinatieraad. Inmiddels had de organisatie zich gevestigd in de buurt van de basisschool van Utange waar we een kantoor huurden om onze activiteiten uit te voeren. Het was een geweldige en inspirerende reis om hand in hand met onze oprichters samen te werken om de organisatie uit te bouwen tot waar ze nu is. 

Vandaag ben ik blij te kunnen melden dat we onder mijn toezicht en dat van onze oprichters, een bekwaam team en vrijwilligers en een actief bestuur hebben. We hebben 6 actieve projecten die een grote rol spelen bij het empoweren van kinderen met speciale behoeften en hun families in Mombasa County. Stichting Why Not heeft haar vleugels wijd uitgespreid en werkt nauw samen met onder meer APDK, NCPWD, EARC, Mombasa Goldencare Clinic om onze dienstverlening te verbeteren. De oprichting van Stichting Why Not in Mombasa County heeft bijgedragen aan het verminderen van het stigma onder de inheemse gemeenschappen en haar omgeving. Het heeft ook de acceptatie van kinderen met een handicap aangemoedigd en vergroot in de gezinnen en gemeenschappen waar ze vandaan komen. Ouders verbergen hun kinderen niet langer en dragen ze met trots wanneer we ze uitnodigen op ons kantoor voor activiteiten, feesten en gezamenlijke functies met onze partners die gericht zijn op bewustwording. 

Mijn plannen voor de toekomst zijn:  

1) het partnerschap dat we al met onze partners hebben te helpen verbeteren;  

2) andere manieren te vinden om lokaal geld in te zamelen om de duurzaamheid te vergroten; 

3) meer trainingen te organiseren om onze ouders te voorzien van kennis en informatie om nieuwe inzichten te verkrijgen; 

4) meer ouders aanmoedigen om lid te worden van steungroepen om hen economische onafhankelijkheid te geven;  

5) de infrastructuur van de lokale speciale eenheden waarmee we werken verbeteren om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren